Historyczna Wieniawa położona jest na prawym zboczu długiego, silnie rozczłonkowanego dolnego odcinka rzeki Czechówki. Administracyjnie wydzielona dzielnica Wieniawa jest jednak znacznie większa powierzchniowo: obejmuje wierzchowinę lessową z rozległym Miasteczkiem Akademickim i zabudowaniami powojskowymi (rejon skrzyżowania al. Racławickich i al. Kraśnickiej) oraz strefę kolejnego długiego stoku opadającego od ww. wierzchowiny do dna suchej doliny, którego osią obecnie przebiega ul. Głęboka.
Wieniawa była samodzielnym miastem do 1870 r. Wtedy to została włączona do gm. Konopnica, a w 1916 r. do Lublina. Była sztetlem (małym żydowskim miasteczkiem), w którym nigdy nie było kościoła, ale za to była synagoga – mieściła się w pobliżu dzisiejszego stadionu przy ul. Leszczyńskiego. W czasie drugiej wojny światowej została zburzona przez Niemców.
Wędrowcze, oto już kręte uliczki starego przedmieścia, Wieniawy. Dawniej, gdy winnice opinały te wzgórza, nazywano je: Winiawa – pisał w 1934 r. Józef Czechowicz w „Poemacie o mieście Lublinie”.
Zobaczcie, jak kiedyś prezentowała się Wieniawa! Zdjęcia zostały wykonane w przedziale między latami 20. a 60. XX w.
Polecany artykuł: